Πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
Το Πολυτεχνείο ζει στους νικηφόρους αγώνες του σήμερα, μέσα από το μήνυμα του για τη διεκδίκηση και τη διαφύλαξη των λαϊκών κεκτημένων και δικαιωμάτων και τα νοήματα της εξέγερσης του ’73. Ζει για να θυμίζει σε όλους ότι κανένας αγώνας δε βγήκε χαμένος και τίποτα δε χαρίστηκε στους φοιτητές και τους εργαζόμενους.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε η συνέχεια ενός αγώνα που ξεκίνησε από τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και συνεχίστηκε στο μετεμφυλιακό κράτος της αστυνομίας, της εξορίας και της λογοκρισίας. Σηματοδότησε το τέλος μιας ολόκληρης περιόδου, του κράτους των «εθνικοφρόνων», του θεσμικού και εκ των προτέρων αποκλεισμού μεγάλων κομματιών της κοινωνίας λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων και της σχέσης τους με το ΕΑΜ. Με αυτό τον τρόπο το Πολυτεχνείο έμεινε στη λαϊκή συνείδηση ως μια στιγμή ρήξης με τα βάθρα του μεταπολεμικού συστήματος (την αμερικανοκρατία, την ισχύ των κατασταλτικών μηχανισμών της αστυνομίας και του στρατού ως κέντρου εξουσίας) και ως μια δυνατότητα ανεξάρτητης παρέμβασης του λαϊκού κινήματος στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.
Η εξέγερση του Νοέμβρη αποτέλεσε την κορύφωση της πάλης ενός ολόκληρου λαού ενάντια σε ένα καθεστώς αμερικανοκίνητο που έμοιαζε μέχρι τότε άτρωτο. Ήταν πάλη ενάντια στην καταστολή και την βίαια καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών, πάλη για ψωμί και παιδεία, πάλη για το άσυλο, πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Ωστόσο, δεν υφίσταται απλά ως μια ιστορική στιγμή, που έχει μπει στο μουσείο, καθώς τα αιτήματα της εξέγερσης παραμένουν ακόμα καίρια. Το πολυτεχνείο ζει και ζητά δικαίωση στους αγώνες του σήμερα για :
Ψωμί
Τόσο σε διεθνές όσο και σε εγχώριο επίπεδο, από το 2008 βιώνουμε τις συνέπειες της οξύτατης δομικής κρίσης που περνάει το καπιταλιστικό σύστημα, η οποία ολοένα και εντείνεται και δεν διαφαίνεται να μπορεί να προσπεραστεί με ένα δυναμικό τρόπο. Στην Ελλάδα, η οικονομική κρίση εκφράστηκε αρκετά νωρίς μέσω ενός υπέρογκου δημοσιονομικού ελλείμματος και χρέους και αποτυπώθηκε στα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τους εξαθλιωτικούς μισθούς και τη μηδενική ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα. Η πολιτική επιλογή των εκάστοτε κυβερνητικών κέντρων να εξυπηρετούν αποκλειστικά τις ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις, οδηγεί στην αναπόφευκτη διαχείριση της πολιτικής κατάστασης σε εγχώριο επίπεδο «από τα πάνω», δηλαδή με την άμεση εμπλοκή ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων στην οικονομική και δημοσιονομική διαχείριση της χώρας. Αυτό οδήγησε τον ελληνικό αστικό συνασπισμό εξουσίας στην σύναψη δανειακών συμβάσεων και στην υπογραφή μνημονίων υπό τις επιταγές της ΕΕ. Στη βάση αυτή όλες οι συγκυβερνήσεις στηρίχτηκαν σε μια συνεχιζόμενη πολιτική περικοπών και λιτότητας, που στην πραγματικότητα έχει μετακυλήσει το βάρος της κρίσης στις πλάτες των μεσαίων και κατώτερων λαϊκών στρωμάτων. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού έχει οδηγηθεί σήμερα στην εξαθλίωση και σε δυσβάσταχτα οικονομικά αδιέξοδα, καθώς οι παραπάνω μεταρρυθμιστικές τομές προϋπέθεταν την διάρρηξη όλων των προηγούμενων κοινωνικών συμβολαίων που είχε συνάψει ο αστικός συνασπισμός εξουσίας με τα λαϊκά στρώματα.
Παιδεία
Από το 1973 έως σήμερα το φοιτητικό σώμα έχει έρθει αντιμέτωπο με μια σειρά νόμων, οι οποίοι έχουν ως κύριο στόχο την διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Σε κάθε προσπάθεια των εκάστοτε κυβερνήσεων να εφαρμόσουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, το φοιτητικό κίνημα στάθηκε απέναντι, θέτοντας ισχυρά αναχώματα στα σχέδια τους. Ως εκ τούτου, ο ένας νόμος διαδεχόταν τον άλλον, προσθέτοντας κάθε φορά περισσότερο αντιδραστικές διατάξεις. Αποκορύφωμα όλων αποτελεί ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου που αποτελεί το επιστέγασμα των προηγούμενων και αποτυπώνει το σύνολο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Επιγραμματικά ο νόμος περιλαμβάνει : την διάσπαση του κύκλου σπουδών σε 3+2 (και 3+1 αντίστοιχα για 4ετους φοίτησης σχολές), εφαρμογή του οργανισμού των ιδρυμάτων, εφαρμογή του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας που θα διέπει τη λειτουργία του κάθε τμήματος, πιστωτικές μονάδες (ECTS => διάσπαση και αποδυνάμωση των πτυχίων), κατάργηση του ασύλου, επιβολή διδάκτρων (αρχικά σε μεταπτυχιακό και σε μεταγενέστερη φάση και στα προπτυχιακά), συγχωνεύσεις σχολών και τμημάτων, αποκλεισμό των φοιτητών από όλες τις διοικητικές διαδικασίες του πανεπιστημίου, θέσπιση πειθαρχικών συμβουλίων, εξωτερική αξιολόγηση. Το αμέσως επόμενο διάστημα φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι θα κληθούν να δώσουν ακόμα μια μάχη ενάντια στο σύνολο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που απειλεί να πλήξει ακόμα περισσότερο τα κεκτημένα και τα δικαιώματά τους. Η συγκρότηση ενός ενιαίου πανεκπαιδευτικού μετώπου φοιτητών, μαθητών και εργαζομένων κρίνεται αναγκαία την περίοδο που διανύουμε, ώστε συλλογικά και οργανωμένα να αντισταθούμε στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και να την ανατρέψουμε. Έτσι μόνο θα καταφέρουμε να διασφαλίσουμε καλύτερες συνθήκες και ισχυρές παρακαταθήκες αντίστοιχες του Πολυτεχνείου για το μέλλον μας.
Ελευθερία
Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και η συνεχιζόμενη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων και της εξαθλίωσης, ανεξαρτήτως κυβερνήσεως, έχουν οδηγήσει τον ελληνικό λαό στα όρια της εξαθλίωσης. Διέξοδος από την κρίση δεν διαφαίνεται, αντιθέτως ερχόμαστε αντιμέτωποι με ολοένα και περισσότερο αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και νέα μέτρα. Με το φόντο αυτής της αδιάκοπης επίθεσης η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση του λαού έχουν αποτελέσει κινητήριο δύναμη για τη συγκρότηση αλλεπάλληλων και μαζικών κινητοποιήσεων τόσο σε επιμέρους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους, όσο και σε κεντρικό επίπεδο, προκαλώντας τριγμού στο κυβερνητικό κέντρο. Υπό το φόβο έντασης των αντιδράσεων του λαϊκού κινήματος ενάντια στην κυβερνητική πολιτική οι κυβερνήσεις προσπαθούν να «διατηρήσουν την ομαλότητα». Στο πλαίσιο θωράκισης της και εκφοβισμού του λαϊκού παράγοντα βρίσκει λύσεις μέσω των κλασικών κατασταλτικών μηχανισμών : την φυσική καταστολή (δηλαδή την χρήση βίας, η οποία αποτελεί πάγιο εργαλείο των εκάστοτε κυβερνήσεων για την τρομοκράτηση του λαού) και την ιδεολογική τρομοκράτηση ( ίσως είναι το σημαντικότερο όπλο που διαθέτει η εκάστοτε κυβέρνηση, διότι επιδρά στις συνειδήσεις των λαϊκών μαζών καλλιεργώντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτά μπορεί να στοχεύουν είτε στην τρομοκράτηση είτε στην ενσωμάτωση, δηλαδή στην παραπλάνηση και αποπολιτικοποίηση του ατόμου).
Χρυσή Αυγή και αντιφασιστικό κίνημα
Και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 οι φασίστες της ΧΑ κατάφεραν να κρατήσουν τα ποσοστά τους και να διατηρηθούν στην 3η θέση. Παρόλο το γεγονός που ο Μιχαλολιάκος 2 μέρες πριν την επέτειο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για το γεγονός κατάφεραν να μην χάσουν ψηφοφόρους. Το καπιταλιστικό σύστημα τους έχει θρέψει πλέον και σε περίπτωση που τα κόμματα εξουσίας δεν μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση για να διασφαλίσουν τα κέρδη του κεφαλαίου, τότε είναι πολύ πιθανόν να έρθουν ακόμα πιο έντονα στο προσκήνιο. Πλέον μιλάμε για συνειδητοποιημένους ψηφοφόρους που είναι πολύ επικίνδυνο να επανδρώσουν ακόμα περισσότερο τα τάγματα εφόδου των φασιστών. Η αριστερά οφείλει να βαθύνει τα αιτήματά της μέσα από τα μέτωπα που διεξάγει την αντιφασιστική πάλη. Πολύ πιο αποφασιστικά και θαρρετά να αντιμετωπίσει του φασίστες τόσο στο πολιτικό επίπεδο, αλλά και στο κοινωνικό και στο δρόμο. Αντιφασιστική πάλη σημαίνει πάλη ενάντια στον καπιταλισμό. Όσο συνεχίζουν τα μνημόνια τόσο το αυγό του φιδιού θα εκκολάπτεται.
Ο χαρακτήρας του πανεπιστήμιου που προωθείται και το μέλλον της νεολαίας
Από όλη αυτή την ολομέτωπη επίθεση που προωθεί η ΕΕ και οι κυβερνήσεις μέσω των μνημονίων δεν θα μπορούσε να ξεφύγει το δημόσιο πανεπιστήμιο και εν γένει η παιδεία. Μία σειρά αντιδραστικών νόμων και επιταγών της ΕΕ (Μπολόνια, κλπ) βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να εφαρμοστούν και στο ελληνικό πανεπιστήμιο μέσω του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Χρόνο με το χρόνο δυστυχώς υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο το επίπεδο των σπουδών και η αξία του πτυχίου. Αυτό οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων. Πρώτα από όλα από το νόμο Διαμαντοπούλου και μετά έχουν εισαχθεί πλήρως τα ECTS (κάθε μάθημα δηλαδή αξίζει κάποια ECTS, στην σχολή μας όλα 5 ECTS) και βάση αυτών παίρνεις πτυχίο. Έτσι αντί για ενιαίο πτυχίο στην ουσία τελειώνεις την σχολή και έχεις ένα φάκελο προσόντων που τα αντικατοπτρίσουν τα μαθήματα που έχεις επιλέξει να διδαχτείς κατά την φοίτηση σου. Αυτό οξύνει τον ανταγωνισμό και εντείνει τον κοινωνικό κανιβαλισμό που επικρατεί στην αγορά εργασίας. Ακόμα ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι οι σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό που έχει το τμήμα. Αυτό οφείλεται στις ακραίες περικοπές που έχουν γίνει στο τομέα της παιδείας τα χρόνια του μνημονίου και που θα συνεχιστούν. Η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων έχει άμεση σχέση με την εξωτερική αξιολόγηση που ευαγγελίζονται όλοι οι «σωτήρες» του ελληνικού πανεπιστημίου. Η αξιολόγηση θα γίνεται από εξωτερικούς παράγοντες και θα συνδέεται άρρηκτα με την χρηματοδότηση. Λειτουργεί δηλαδή σαν μοχλός πίεσης για την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το 3ο μνημόνιο δεν επιτρέπει αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία, αντιλαμβανόμαστε ότι τα «καλά» αποτελέσματα στην αξιολόγηση θα είναι απαραίτητα για τη βιωσιμότητα των ιδρυμάτων. Τέλος η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ αναφέρει ότι η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων δεν θα είναι αποκλειστικά κρατική. Στο όνομα της ανάπτυξης θα υπάρξει συνεργασία μεταξύ πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων, ως απόρροια αυτού η έρευνα θα καταλήξει να είναι πλήρως καθοδηγούμενη και τα αποτελέσματα αυτής δεν θα χρησιμοποιούνται προς όφελος της κοινωνίας αλλά προς όφελος της κερδοφορίας της εκάστοτε επιχείρησης.
Η όλο και μειούμενη χρηματοδότηση θα έρθει να πλήξει περαιτέρω και τις φοιτητικές παροχές (Σίτιση- Στέγαση-Μεταφορές-Συγγράμματα). Ήδη η σίτιση στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (και όχι μόνο) έχει δοθεί σε ιδιώτες και πολύ περιορισμένος αριθμός φοιτητών δικαιούνται δωρεάν σίτιση. Η δε στέγαση μπορεί να καλύψει μόνο 35 φοιτητές και αυτό μόνο για το 1ο έτος φοίτησης. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια για τις μετεγγραφές αντιλαμβανόμαστε ότι θα οδηγήσει μεγάλη μερίδα φοιτητών να διακόψει τις σπουδές του.
Προσφυγικό
Η βαθύτερη πρόσδεση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τον αντιδραστικό άξονα Ισραήλ-Αίγυπτος εμπλέκει τη χώρα μας στη δίνη του πολέμου, επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να κάνει κουμάντο στο Αιγαίο, διατηρεί τον φράχτη στον Έβρο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακολουθεί την πολιτική και τις πρακτικές της «Ευρώπης Φρούριο».
Θεωρούμε ώς άμεσα υπεύθυνους το ΝΑΤΟ, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τις δυνάμεις των «μενουμευρώπηδων» εντός και εκτός Ελλάδας, την Ε.Ε. των πολέμων και των στρατιωτικών επεμβάσεων, του ιμπεριαλισμού και της απάνθρωπης στάσης απέναντι στα ίδια τα θύματα των πράξεών της. Για να στηριχτεί το μοντέλο της «Ευρώπης-φρούριο» χρειάζονται φυλακές για τους λαούς, εντός και εκτός των τειχών. Στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες διαβίωσης , επιβλαβείς για την υγεία, όπως στην Ειδομένη, κλειστά σύνορα με στρατιωτική επίβλεψη, γιατί η κρίση τους είναι έτοιμη να περάσει στο επόμενο στάδιο, το ανοιχτά πολεμικό. Ο «ανθρωπισμός» τους και η ελεημοσύνη είναι ψευδεπίγραφα και προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αντιστοιχεί σε «περισσότερες απολαβές» για τα κράτη υποδοχής και φιλοξενίας, παρότι αυτά τα κράτη (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) μόνο φιλικά δεν είναι προς τους πρόσφυγες. Ο δε τουρκικό κράτος , «ασφαλές» κατά την Ε.Ε., δολοφονεί καθημερινά αγωνιστές, με την επίφαση της «τρομοκρατίας». Οι στρατιωτικές κινήσεις και προετοιμασίες στα σύνορα, η εμπλοκή του ΝΑΤΟ που τόσο αποθεώνει πια η ελληνική κυβέρνηση, κλιμακώνουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Είναι αυτή η στιγμή που παιδιά προσφύγων πρέπει να πάνε στο δημόσιο σχολείο, που «αγανακτισμένοι» κάτοικοι σε διάφορες περιοχές κλειδώνουν σχολεία με τον φόβο οτι κινδυνεύουν τα παιδιά τους, αλλά και με το μίσος που ρατσισμός και ξενοφοβία τους έχει διαπωτίσει βαθιά.
Η απάντηση μας
Την απάντηση πρέπει να την ψηλαφίσουμε όλοι μαζί μέσα από τις μαζικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου. Τέτοια διαδικασία είναι η γενική συνέλευση, στην οποία πρέπει πλέον να βαθύνει περαιτέρω ο διάλογος για τα όσα συμβαίνουν τόσο στον μικρόκοσμο του πανεπιστημίου αλλά και για τα τεκταινόμενα στην κοινωνία. Οι συνελεύσεις οφείλουν να έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα, δηλαδή οι φοιτητές ύστερα από την συζήτηση να καταλήγουν σε ένα σχέδιο δράσης για το προσεχές διάστημα. Για εμάς ο μόνος δρόμος για την ανατροπή αυτής της κατάστασης είναι με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες στο πεδίο του δρόμου, για να θέσουμε αναχώματα απέναντι στις πολιτικές των μνημονίων. Ο λαϊκός παράγοντας και η νεολαία πρέπει να βγουν ξανά δυναμικά στο προσκήνιο, επιλέγοντας το δρόμο της ρήξης με την ΕΕ, το ευρώ και τις επιταγές της, της ανατροπής των μνημονιακών κυβερνήσεων και πολιτικών και της διασφάλισης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, ώστε να επανακατοχυρώσει τα δικαιώματα του και να διεκδικήσει εκ νέου τα συμφέροντά του.
Παλεύουμε για :
• Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, κοινό δωδεκάχρονο σχολείο, ελεύθερη πρόσβαση στην 3ο βάθμια εκπαίδευση
• Ανατροπή κάθε μνημονιακής κυβέρνησης
• Κοινωνικοποίηση των τραπεζών και στρατηγικών μονάδων παραγωγής υπό εργατικό έλεγχο
• Το χρέος να το πληρώσει το κεφάλαιο και όχι ο λαός. Έξοδο από ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
Προτείνουμε :
• Πορεία την Πέμπτη 17/11 στις 17:00 από το Θόλο
• Κατάληψη της σχολής την Τετάρτη 16/11 και την Πέμπτη 17/11
• Συντονιστική Επιτροπή μετά την συνέλευση
• Παρέμβαση – ενημέρωση στη λέσχη φαγητού την Τετάρτη 16/11
• Συγγραφή κειμένου και παρέμβαση στην επόμενη ΓΣΤ για το θέμα των Μερικών Διαφορικών Εξισώσεων